Բարև սիրելիս: Որպեսզի չնշեմ անունդ, քեզ Լուսին կասեմ: Ինչու հենց Լուսին? Ասեմ...Գիշերվա միակ լույսն ես դու: Լուսավոր ես և այս խավարին համահունչ: Գրեթե կես տարի շփման դադարից հետո ես քեզ կրկին գտա: Գտնվելուն պես սիրտս ջերմությամբ լցրիր: Իսկ քո ձայնը~...Ախ այդ քաղցր ձայնը...Ավելի քաղցր, քան մեղրը...Ավելի հաճելի, քան երաժշտությունը...Ժպտում ես? Միշտ ժպտա...Տուր ժպիտդ այս չար աշխարհին...Երջանկություն պարգևիր ինձ այդ պարզ միմիկայովդ...Նույնիսկ երբ չենք շփվում, մեկ է, զգում եմ քո ներկայությունը, քո ջերմությունը...Նամակս ուղղված է քեզ հենց այնպես...Առանց որևէ պատճառ...Կարդա և ժպտա իմ Լուսին...