Իսկ իրո՞ք ճանաչում ես:
Վստա՞հ ես, որ եթե մեկը ինչ-որ հարցում զրպարտի իրեն դու չես կասկածի գոնե մի պահ:
Վստա՞ հ ես, որ դու կարող ես գերի չդառնալ ուրիշի խոսքերին ու թույլ չես տա, որ կասկածը կրծի հոգիդ, ինչպես մարդիկ են կրծում ուղեղդ իրենց կարծիքն ու ցանկությունը վզիդ փաթաթելու համար:
Վստա՞հ ես, որ ուժեղ ես պայքարելու համար ինքդ քո դեմ, քո մտքերի ու զգացմունքների դեմ:
Կուլ չե՞ս գնա: Չե՞ս հավատա: Կդիմանա՞ս:
Էլ ո՞վ կարող է կասկածը սնել ներսումդ, ո՞վ կարող է հավատալ ստիպել:
Սովոր ես մեղադրել այնպես չէ՞:
Իսկ քեզ երբեք չե՞ ս կասկածել, որ խնդիրը հենց քո մեջ է:
Քեզ չհավատալ չե՞ ս փորձել:
Էլ ու՞ր մնաց հավասարությունը:
Մարդիկ անգործ են, քննարկել են սիրում, իսկ դու տգետ ես ու լսել ես սիրում: 
Ոչ մեկին էլ մեղաֆրել պետք չէ:
Իրականում ամեն հարցում ամենամեծ սխալը քոնն է: