Տարին դարձել է ամիս,
ամիսն՝ շաբաթ, շաբաթն՝ օր,
ու՞ր ենք այսպես սլանում,
չհաշվելով անցած օր։
Չհաշտվելով, չանսալով,
օր ենք այսպես մենք վատնում,
իսկ օրերի պաշարում՝
մի երկյուղ է բույն դնում։
Թե արել ենք, չե՛նք զգացել,
թե ծուլացել, վարանել,
կյանքի բազում մենք հույսեր՝
լոկ քամուն ենք շռայլել․․․․․
