Ինչու՞ սգավոր դարձար Հայ Աշուն.
Արյունով հեղվեց զգեստդ նախշուն,
Կոկորդդ սեղմած պապանձվել ես տես
Որպես աշխարհին' նախատինքի ծես։
Ինչու՞ սգավոր դարձար Հայ Աշուն.
Այնպես նազանքով սրտեր էիր մաշում .
Հիմա ողբաձայն ծեծում ես հոգիս
Դաժան աշխարհի մահաբեր ցրտից։
Ու սուտ ոռնացող ոհմակից կծկված,
Մեռնում ես վշտից...
Ինչու՞ սգավոր դարձար Հայ Աշուն...
©Hrachuhi Ghadimyanyan