Դու հայտնվեցիր ինչ-որ երազի մեջ, իսկ առավոտյան՝ ես քո հանդեպ, պատասխանատվություն զգացի։
Պարտավոր եղա, քեզ իմ մեջ կրել, քեզ չիմանալո՜վ...
Եվ սովոր եղա՛ ներկայությանդ....
Ձեռնամուխ եղա, քեզ իմ երազից՝ ես չ՛վտարել, այլ այն զարդարել քո գոյությունով...
Մեղավո՜ր եղա, հազար աչք փակած, իմ երազներից՝ ներումս հայցել. Որ չեմ նկատում, ինչ քեզ եմ տեսել...
Սովորականից շա՜տ ես հարկավոր, դու՛ իմ կարևո՜ր ...
Միայն ցավում եմ, որ ես քեզ ունեմ՝ երազի տեսքով, ժամանակավո՜ր....