Գիտե՞ս, ամեն անգամ, երբ հիշում եմ քեզ, իմ երազում դու գալիս ես...շատ եմ կարոտել...կարոտել եմ քեզ հետ անցկացրած յուրաքանչյուր վայրկյանը, պահը... Իմ մտքերում դու դեռ ապրում ես.ստեղծել ես քո փոքրիկ կացարանը, ու չցանկացար ապրել,իսկ ես չստիպեցի,բաց թողեցի,ու...առհավետ կորցրի քեզ,իմ լուսե երազ,թող կարոտեմ քեզ... դատարկ կացարանիդ մեջ ես ինչպե՞ս թողնեմ,որ մեկ այլ ուրիշը ապրի,ամեն անգամ դարձյալ կհիշեմ քեզ,իմ կորած իմաստություն,դավաճան իմ սեր...դու փորձում էիր ճանաչել ինձ,բայց քեզ հանելուկներ պետք չէր,քեզ պարզ ու հասարակն էր պետք,կանգ առար ու ետդարձի ճամփա փնտրեցիր,հեռացար,բայց ոչ մտքիցս...