Թե՛ հռչակել ես, դու քեզ դատավոր,
Եվ դատել գիտես, մե՛ղքը բոլորի,
Դատի՛ր և սերս, կյանքում մենավոր,
Թե՛ մեղք կգտնես՝ կալանավորիր։
Թե՛ հռչակել ես, դու քեզ թագավոր,
Ու սազական չէ՛ մեղսունակը քեզ,
Ծառա դարձրո՛ւ սե՜րս մեղավոր,
Չ՛հնազանդվեմ՝ կախահան հանիր։
Թե՛ հռչակվել ես, ամենակարո՛ղ,
Անզոր լինելով, ինքդ քեզ, դատել...
Խնդրի՛ր մեկ ուրիշ, ազնիվ դատավոր,
Խնդրի՛ր թող սերդ, անդունդից՝ փրկեն....
։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։։
