Պահ ա գալիս ու կարծում եմ բոլորիս մոտ ու եթե կասես չէ, ուրեմն սպասի քո մոտ էլ կգա.. Գալիս ա էդ պահն ու մտքերդ էնքան են խառնվում էնքան ես խորանում, որ հասկանում ես որ սաղ անիմաստ ու կեղծ ա... Մարդիկ որ քեզ շրջապատում են, պատերը որոնց ներսում իբր կամֆորտ կա, ոտքիդ տակ վառվող ասֆալտն ու երկնքից վառող արևը ամեն ինչ կեղծ ա ու հա հասկանում ես որ դու էլ էդ թվում, դու, մտքերդ, մաշկդ կեղծ եք... Հասկանում ես որ էս ամեն ինչը իմիտացիա ա, անիմաստ իմիտացիա ու դու էլ սիրում ես էդ իմիտացիոն խաղը ու շարունակում անիմաստ առաջ գնալ...
Ուղղակի անիմաստ իմիտացիա
Անիմաստ իմիտացիա
Создано 26.06.18 07:40
83
83
Ճիշտ ես։ Բայց ինչպես ապրես այդ դեպքում? Շէ որ մարդուն պետք է մոտիվացիա գտնել թեկուզ ինչ-որ բանում...
Դե մոտիվացիան հենց էդ իմիտացիան սիրելու մեջ ։ Ի նկատի ունեմ մի բան ա չհասկանալ, որ սուտ ա, անիմաստ ու տենց ապրել, մի ուրիշ՝ գիտակցելով էդ շարունակել ապրել։ Իսկ ամենահավեսը, երբ գիտակցում էս էդ ու նաև էն, որ հա օքեյ տենց ա, բայց բան չեմ կարա անեմ ու սկսում ես խաղի մեջ մտնել։ Քո կանոններով թե առանց արդեն հարցի մյուս կողմն ա))
