Տունդարձի ճամփին, որպես լղոզված տեսիլ և որպես կապույտ մի թափառական և մութերի մեջ սևով նշմարվող հանցանքով պատված մի մութ ուրվական։ Կանգնած եմ, ահա', ճամփին տունդարձի, որը պատված է մշուշով կապույտ և տունն ինձ թվում է այնքան հարազատ և այնքան օտար միաժամանակ։ Տունդարձի ճամփին կանգնած եմ, ահա', կանգնած եմ որպես... որպես անկոչ հյուր որպես անկոչ հյուր սեփական մահճում, որ մի ժամանակ օրորոցն էր իմ։ 2. V. 2019 Հօվօ Մարտիրօսյան
171